სოფიკო ბუკია – ემიგრანტი, პოეტი, თარჯიმანი და ხელოვანთა სულისჩამდგმელი ქალი იტალიაში

AprioriTV — ხათუნა შარაძე

სოფო ბუკია — ქალი, რომელმაც ერთხელ გადაწყვიტა, რომ ცხოვრება უბრალოდ არსებობა არ იქნებოდა. ის იქნებოდა — გზა, სწავლა, ბრძოლა და ბოლოს — წიგნად ქცეული გულისცემა.

ვინ არის სოფიკო ბუკია?
ემიგრანტი იტალიაში, პოეტი, თარჯიმანი და მთარგმნელი, ხელოვნების მხარდამჭერი და კულტურული ხიდების შემქმნელი, ორენოვანი წიგნის — „ვარდად დავიბადო“ — ავტორი

ემიგრაცია, რომელმაც ქალი გააძლიერა

2018 წელი. უცხო მიწა, უცხო ენა, უცხო ფერი. და მხოლოდ ერთი ადამიანი — სოფო, რომელიც მარტო იყო, მაგრამ ძლიერი.

ექვს თვეში — დიახ, მხოლოდ ექვს თვეში — შრომით, უძილო ღამეებით და საკუთარი თავის დაუზოგავად, მან შეძლო ის, რაც ოდესღაც ოცნებად წარმოუდგებოდა. ეს იყო არა 80%, არამედ 100% სულიერი ძალისხმევა.

ქალი, რომელიც გზებს უხსნიდა ემიგრანტებს

სოფო თარგმნიდა, ეხმარებოდა ემიგრანტებს, ხსნიდა არა მხოლოდ სიტყვებს, არამედ გზებს. ჰქონდა პატარა თავშესაფარი — სიმბოლური სივრცე, რომელიც დღესაც ღიმილით ახსენდება.

განათლება იტალიაში

სოფომ იტალიაში დაამთავრა სკოლა-კოლეჯი. დღეს მას აქვს დიპლომი — დიპლომი, რომლის უკან დგას ქალი, რომელმაც საკუთარ თავს არასდროს უთხრა: „არ გამოგივა“.

ხელოვანთა ოჯახი

დღეს სოფოს ჰყავს ხელოვანთა დიდი ოჯახი — როგორც იტალიაში, ისე საქართველოშიც: მხატვრები, მუსიკოსები, პოეტები და ადამიანები, რომელთა თვალებში ფერები ირეკლება და რომელთა სულშიც მისი სიტყვები ცხოვრობს.

„ვარდად დავიბადო“ — ორ ენაზე დაწერილი წიგნი

სოფოს მიერ შექმნილი ორენოვანი წიგნი — ქართულად და იტალიურად — მალე დაიბეჭდება. იგი ატარებს პოეტურ სახელს: „ვარდად დავიბადო“. ეს წიგნი წარმოადგენს ადამიანების აჩქარებული გულისცემით დაწერილ შემოქმედებას.

მადლობა მისი გზის თანამგზავრებს

სოფიკო ბუკია განსაკუთრებულ მადლობას უხდის:

• Alessandro Russo — იტალიელ პოეტს, რომლის არსებობაც მისთვის ფრთა იყო.
• პროფესორი ნინო მოდრეკილაძე — სიბრძნეს, რომელმაც სოფოს მნიშვნელოვანი ბილიკი გაუხსნა.
• Tamari Kakauridze — პოეტს, რომლის სიმშვიდეც ქარიშხალშიც კი გზას უნათებდა.
• იურისტი იაკო თავართქილაძე — „თავი, საყრდენი და შესაძლებლობა“, როგორც სოფო ამბობს.

ადამიანების სიყვარული — სოფოს მთავარი ფილოსოფია

„მიყვარს ადამიანები. მიყვარს მათი სუსტი მხარეებიც, რადგან მათში ვხედავ ნამდვილ ბრწყინვალებას. მიყვარს მათი ფერი, რადგან ფერებში ჩნდება ყველაზე დიდი სიმართლე.“

და ბოლოს, სოფოს სიტყვები:

„მინდა ვიყო მზე — სანამ ადამიანობის სურნელს ფერი არ გაუხნდება. მინდა ვიყო ვარდი — სანამ სიყვარული გადაარჩენს ქვეყანას. და სანამ ეს დღეები მოვა… გიტოვებთ სითბოს, ქალობის სიღრმეს, სიყვარულს — იმ სიყვარულს, რომელსაც ჰქვია სოფიკო ბუკია.“