AprioriTV — ხათუნა შარაძე
სოფო ბუკია — ქალი, რომელმაც ერთხელ გადაწყვიტა, რომ ცხოვრება უბრალოდ არსებობა არ იქნებოდა. ის იქნებოდა — გზა, სწავლა, ბრძოლა და ბოლოს — წიგნად ქცეული გულისცემა.
ვინ არის სოფიკო ბუკია?
ემიგრანტი იტალიაში, პოეტი, თარჯიმანი და მთარგმნელი, ხელოვნების მხარდამჭერი და კულტურული ხიდების შემქმნელი, ორენოვანი წიგნის — „ვარდად დავიბადო“ — ავტორი
ემიგრაცია, რომელმაც ქალი გააძლიერა
2018 წელი. უცხო მიწა, უცხო ენა, უცხო ფერი. და მხოლოდ ერთი ადამიანი — სოფო, რომელიც მარტო იყო, მაგრამ ძლიერი.
ექვს თვეში — დიახ, მხოლოდ ექვს თვეში — შრომით, უძილო ღამეებით და საკუთარი თავის დაუზოგავად, მან შეძლო ის, რაც ოდესღაც ოცნებად წარმოუდგებოდა. ეს იყო არა 80%, არამედ 100% სულიერი ძალისხმევა.
ქალი, რომელიც გზებს უხსნიდა ემიგრანტებს
სოფო თარგმნიდა, ეხმარებოდა ემიგრანტებს, ხსნიდა არა მხოლოდ სიტყვებს, არამედ გზებს. ჰქონდა პატარა თავშესაფარი — სიმბოლური სივრცე, რომელიც დღესაც ღიმილით ახსენდება.
განათლება იტალიაში
სოფომ იტალიაში დაამთავრა სკოლა-კოლეჯი. დღეს მას აქვს დიპლომი — დიპლომი, რომლის უკან დგას ქალი, რომელმაც საკუთარ თავს არასდროს უთხრა: „არ გამოგივა“.
ხელოვანთა ოჯახი
დღეს სოფოს ჰყავს ხელოვანთა დიდი ოჯახი — როგორც იტალიაში, ისე საქართველოშიც: მხატვრები, მუსიკოსები, პოეტები და ადამიანები, რომელთა თვალებში ფერები ირეკლება და რომელთა სულშიც მისი სიტყვები ცხოვრობს.
„ვარდად დავიბადო“ — ორ ენაზე დაწერილი წიგნი
სოფოს მიერ შექმნილი ორენოვანი წიგნი — ქართულად და იტალიურად — მალე დაიბეჭდება. იგი ატარებს პოეტურ სახელს: „ვარდად დავიბადო“. ეს წიგნი წარმოადგენს ადამიანების აჩქარებული გულისცემით დაწერილ შემოქმედებას.
მადლობა მისი გზის თანამგზავრებს
სოფიკო ბუკია განსაკუთრებულ მადლობას უხდის:
- Alessandro Russo — იტალიელ პოეტს, რომლის არსებობაც მისთვის ფრთა იყო.
- პროფესორი ნინო მოდრეკილაძე — სიბრძნეს, რომელმაც სოფოს მნიშვნელოვანი ბილიკი გაუხსნა.
- Tamari Kakauridze — პოეტს, რომლის სიმშვიდეც ქარიშხალშიც კი გზას უნათებდა.
- იურისტი იაკო თავართქილაძე — „თავი, საყრდენი და შესაძლებლობა“, როგორც სოფო ამბობს.
ადამიანების სიყვარული — სოფოს მთავარი ფილოსოფია
„მიყვარს ადამიანები. მიყვარს მათი სუსტი მხარეებიც, რადგან მათში ვხედავ ნამდვილ ბრწყინვალებას. მიყვარს მათი ფერი, რადგან ფერებში ჩნდება ყველაზე დიდი სიმართლე.“
და ბოლოს, სოფოს სიტყვები:
„მინდა ვიყო მზე — სანამ ადამიანობის სურნელს ფერი არ გაუხნდება. მინდა ვიყო ვარდი — სანამ სიყვარული გადაარჩენს ქვეყანას. და სანამ ეს დღეები მოვა… გიტოვებთ სითბოს, ქალობის სიღრმეს, სიყვარულს — იმ სიყვარულს, რომელსაც ჰქვია სოფიკო ბუკია.“